ಕೊನೆ ಎಂದೊ .....

ನಿರೀಕ್ಷೆ ಮಾಡಿರಲಿಲ್ಲ ಯಾರೂ
ಜಗತ್ತು ಹೀಗೆ ತಲ್ಲಣಗೊಳ್ಳುತ್ತದೆಂದು
ಮನುಷ್ಯ ಪ್ರಕೃತಿಯ ಬಂಧಿಯಾಗದೆ
ತನ್ನೊಳಗೆ ತಾನೆ ಬಂಧನಕ್ಕೊಳಗಾಗಿದ್ದಾನೆ।।

ನಿಜದ ಅರಿವು ಈಗಾಗುತ್ತಿರಬಹುದು
ಆದರೆ.
ಪ್ರಕೃತಿ ಎಷ್ಟು ಅಂತ ಸಹಿಸೀತು?
ಮನುಷ್ಯನ ನಿಸರ್ಗಾತೀತ ಬದುಕಿನ ರೀತಿಯನ್ನು
ಬದಲಾಗಲೆ ಬೇಕಲ್ಲ ಜೀವನ ಕ್ರಮ
ಬದಲಾವಣೆ ಜಗದ ನಿಯಮವಲ್ಲವೆ

ಹುಟ್ಟಿದವರು ಮರಣಿಸಲೇಬೇಕು 
ಆದರೆ. 
ಮರಣವು ಭಯ ಹುಟ್ಟಿಸಿ ಬಂಧಿ ಮಾಡಿತಲ್ಲ
ಮರಣ ಮಹಾನವಮಿಯಾಗಬೇಕು 
ಮಹಾಮಾರಿಯಾಗಬಾರದು

ನಿನ್ನೊಳಗೆ ಎಲ್ಲವೂ ಇದೆ
ಬೇಕಾದದ್ದು ಬೇಡವಾದದ್ದು
ಪೂರಕವೂ ಮಾರಕವೂ
ನೀನು ಆರಿಸಿಕೊಂಡಿದ್ದು ಮಾತ್ರ
ಇತಿಯಿರದ ಮಿತಿಮೀರಿದ
ಬದುಕಿನಾಚೆಯ ದೂರವನ್ನು

ಈ ಸೃಷ್ಠಿಯ ಅನಂತತೆಯಲ್ಲಿ
ನಿನ್ನಂತೆ ಎಷ್ಟೋ 
ಜೀವ ಸಂಕುಲಗಳಿವೆಯಲ್ಲ
ಅವುಗಳ ಬದುಕು ಸೃಷ್ಟಿಕರ್ತನ ನಿಯಮದಂತೆ
ನೀನು, ನಾನೆ ಸೃಷ್ಟಿಕರ್ತನೆಂದು ಮೆರೆದೆ
ಚಂದ್ರನನ್ನೊ, ಮಂಗಳನನ್ನೊ ಮುಟ್ಟಿದ ಅಹಂಮಿನಲ್ಲಿ

ಚಂದ್ರನ ಮೇಲೇನೋ ನಿಂತುಕೊಂಡೆ
ಆದರೆ. 
ನಿನ್ನಂಗಳವನ್ನೆ ಮರೆತುಬಿಟ್ಟೆಯಲ್ಲ
ನಿನ್ನಂತರಂಗದ ದಿವ್ಯ ಪ್ರಭೆಯನ್ನು ಬಿಟ್ಟು
ಯಾವುದೋ ಕೃತಕ ದೀಪದ ದಾರಿಯಲ್ಲಿ ನಡೆಯುತ್ತ
ದೀಪ ಆರಿಹೋಗಿ ದಾರಿಗಾಣದೆ ನಿಂತುಬಿಟ್ಟೆಯಲ್ಲ

ಈಗ ಅರಿವಾಗುತ್ತಿದ್ದೆಯಲ್ಲ ನಿನಗೆ
ನಾನು ತಪ್ಬು ಮಾಡಿದೆನೆಂದು
ಅಂತರಂಗದ ಮಾತು ಕೇಳಬೇಕಿತ್ತು ನಾನೆಂದು
ಈಗೇನು ಮಾಡಲಿ ದೇವರೆ?
ಕಾರ್ಗತ್ತಲೆಯ ಮಡುವಿನಲ್ಲಿ ಸಿಲುಕಿಕೊಂಡೆನಲ್ಲ
ಮರಳಿ ಹೋಗಬೇಕೆಂದರೂ ಬಂದ ದಾರಿ ಮರೆತು ಹೋಗಿದೆ
ಮುಂದಿನ ದಾರಿ ಮೊದಲೆ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲ

ಸುತ್ತುವರೆದಿದೆ ಕತ್ತಲೆ ಚಕ್ರವ್ಯೂಹದಂತೆ
ದಾಟಿ ಬರಲು ಹೋರಾಡುತ್ತಿರುವೆ ಅನುಕ್ಷಣವು
ಎದೆಯಲ್ಲಿ ತಲ್ಲಣ, ಮನದಲ್ಲಿ ಭಯ
ಯಾವ ಗಳಿಗೆಯಲ್ಲಿ ಏನಾಗುವುದೋ ಎಂಬ ಆತಂಕ
ಇದಕ್ಕೆ ಕೊನೆ ಎಂದೋ......