ಸೂಜು ಮಲ್ಲಿಗೆ ನನ್ನವ್ವ

ಗಿಡದ ತುಂಬ ಹೂವುಗಳು
ಬಂಗಾರಕ್ಕೆ ಸಮ
ಜೀವನ ಪರಿಮಳ
ತುಂಬಿದ ಓಯಾಸಿಸ್ಸುಗಳು

ಎಲೆಕೂಸು ಮೊಗ್ಗುಗಳು
ಅರಳಿದರೆ ನಗು ಮುಖದಲ್ಲಿ
ಎಲೆಗಳೇ ಕಾಣಲ್ಲ
ಗಿಡದ ತುಂಬೆಲ್ಲ
ಮೊಗ್ಗುಗಳು ಹೂವುಗಳು

ತಪಸ್ಸಿನಂತೆ ಮೊಗ್ಗೆ
ಹರಿದು ಮಾಲೆ ಕಟ್ಟಿ
ಕೊಟ್ಟ ಅವ್ವಳಿಗೆ
ತಲೆಯಲ್ಲಿ ಮುಡಿಯದಿದ್ದರೆ
ಕೋಪ ರಾಕ್ಷಸನಿಗೆ ಸಾಟಿ

ಮುಡಿಯುವ ಭಾಗ್ಯ
ಎಲ್ಲರಿಗೂ ಸಿಗದು
ಅಪ್ಪನನ್ನು ನೆನೆಸಿ ಅತ್ತಾಗ
ತುಟಿ ಪಿಟಕ್ಕೆನ್ನದೇ
ನನ್ನ ತಲೆಯಲ್ಲಿ ಹೂವಿನ
ಮಾಲೆ ರಾರಾಜಿಸುತ್ತದೆ

ಸಂಪ್ರದಾಯಗಳನ್ನು
ತೂರಿ ಆಚೆಗೆ ನೀನು
ಮುಡಿ ನಿನಗಿಷ್ಟ ಅಲ್ವೇ?
ಆಸೆ ಬೆಟ್ಟದಷ್ಟಿದ್ದರೂ
ಬದಿಗೊತ್ತಿ ನೀನೇ
ಮುಡಿ ಸುಮ್ಮನಾಗುವಳು
ಅವ್ವ ಭಾವುಕದ ಮಡಿಲಲ್ಲಿ

ಹೂವು ಎಂದರೆ ಪ್ರಾಣ; ನನಗೂ
ಆಧುನಿಕ ವ್ಯವಸ್ಥೆಗೆ ತಕ್ಕಂತೆ
ಬಟ್ಟೆಯ ನಿಯಮಕ್ಕೆ
ಹೂವು ಮುಡಿದರೆ ಚೆನ್ನ

ನನ್ನ ಅವ್ವ ಕಟ್ಟಿದ
ಮಾಲೆಯ ಭಾವಕ್ಕೆ
ಅವೆಲ್ಲ ನಗಣ್ಯ

ಹೆಸರಿಗೆ ತಕ್ಕಂತೆ
ಮಾಲಾಳನ್ನು ಹೂಮಾಲೆಯಲಿ
ಮುಳುಗಿಸಿದರೆನೇ
ಅವ್ವಳಿಗೆ ಆನಂದ!

ಆಕೆಯ ಜೀವದ
ಭಾವಕ್ಕೆ ಸ್ಪಂದಿಸದ
ಹೊರತು ಯಾವ
ಶ್ರೇಷ್ಠತೆಯಿದೆ ಈ ಜಗದಲ್ಲಿ?